සංගීත ක්ෂේත්‍රයේ ශ්‍රී ලාංකේය සළකුණ වන කේමදාසයන්ගේ අද්විතීය සංගීත සංයෝජනයෙන් ද, තම හඬ පෞරෂයෙන් අමරණීය වූ අසහාය ගායක අමරසිරි පීරිස් මහතාගේ ගායන්යෙන් ද සෞන්දර්යවේදී ප්‍රවීණ ගීත රචක රන්බණ්ඩා සෙනෙවිරත්නයන්ගේ පද සංකලනයෙන්ද රසෝජිත සමාජ යථාර්ථයේ පත්ල සංස්පර්ශ කළ ගීතයකි.. ලඳුනේ…
ලඳුනේ ලඳුනේ
ඔබේ දෑස දැක ගත්තෙමි
සැදෑ කලෙක ලඳුනේ…ලඳුනේ
දෙනෝදහක් අතගත්තද
සැමියෙකු නැති ලඳුනේ
නෑයෙක් නැකම නොකියන
වීදි සරන ලඳුනේ…ලඳුනේ
තෙල් මල් ගෙන දෝත පුරා
මුණි කුටියට පියමංවන
ඔබේ දෑස දැක ගත්තෙමි
සැදෑ කලෙක ලඳුනේ…ලඳුනේ
බුදුන් දැක නිවන් දකිමැයි
දෙව්රම යන පාර අහන
ඔබද පටාචාරාවකි
ඔබද කිසාගෝතමියකි
පිරිමින්ගේ පාප කදට
දෝස විදින ලඳුනේ
අදුරේ පව් කරන දනා
එළිය ලබන ලඳුනේ
ලැම පමනක් ලොවට පෙනෙන
ලය නොපෙනෙන ලඳුනේ
සුදුසුම වදන් සුදුම තැනට යොදා සිදු කළ මෙම නිමැවුම රසික සහෘදයා කැඳවා යන්නේ තිත්ත වූ ඇත්තක් අභියස ඔවුන් නිරුත්තර කිරීමටයි. සමාජ සම්මතය අනුව කෙළ පිඬක් සේ ඉවතලන්නෙකි ඇය. පිරිමින් රහසින් ඇය පතා එයි. නමුත් සමාජය ඉදිරියේ ඇයට නිග්‍රහ කරයි. ඇයගේ සැබෑ කතාවයි මෙම ගීතයෙන් ප්‍රතිනිර්මාණය කෙරෙනුයේ.
“දෙනොදහක් අත ගත්තද සැමියෙකු නැති ලඳුනේ..”
ඇගේ කායික ස්පර්ශය සොයා එන පිරිමි දෙනොදහක් වෙති. නමුත් ඇයට සැමියෙකු නොමැත. පිරිමින් ඈ ලවා තම සන්තෘප්තිය ලබා ඈ හැර යයි. තවත් කෙනෙක් පැමිණෙයි. ඔහු ද ඇය හැර යයි. ඔවුන් ඇය ළඟ රැඳෙන්නේ තම සංස්තෘප්තියේ කූටප්‍රාප්තිය තෙක් පමණි. නමුදු ඇයට අවශ්‍ය සෙනෙහස, ආරක්ෂාව සපයන්නට කෙනෙකු නොමැත. ඒ වෙනුවට ඇයට සමාජය ඉදිරියේ ගල් ගසයි.
ගීතයේ කතා නායකයාට ඇය හමුවන්නේ සුවිශේෂී අවස්ථාවකයි. අපට සුවිශේෂී වුවද එය ඇයට සාමාන්‍ය ජීවිතයේ සිද්දියක් පමණකි. සැඳෑ කළ ඇය පියමං වනුයේ බුදුන් පිදීමටයි. තෙල්, මල් දෝතින් රැගෙන සැදැහැයෙන් මුනිඳු පුදට යන ඇය බුදුන් කළ විසූ කිසා ගෝතමියම, පඪාචාරාවම සිහිපත් කරවයි. එය ඉතාම ප්‍රබල ප්‍රකම්පනයක් රසික හදට දනවයි. ඈ වැනි කතුන්ට පරිභව කරන පාර්ශවයට අතුල් පහරක් ගසයි. ඇය සොයන්නේ අපායක් නොව. මන්ද ඇගේ සිතේ පවිටු සිතුවිලි නොමැත. ඇය සොයන්නෙ දෙව්ලොවක් ද නොව. මන්ද ඇය සැප සම්පත් සෙවීමට නොයයි. නමුත් ඇය දෙව්රම සොයයි. ඒ අධ්‍යත්මික විමුක්තිය උදෙසාය. එසේ නම් අප සමාජය විසින් පරිභව කොට ඉවතලන ඇය අපට වඩා ඉදිරියෙන් සිටින ගැහැණියකි. පුළුල් සමාජ අවබෝධයක් සහිත ගැහැණියකි. ඇගේ ජීවිතයට පරිභව කිරීමට පව්කරන දනට ඇති අයිතිය කුමක්ද? මෙය ප්‍රබල සමාජ විවේචනයක් වුවද ඉතාම සංයමයෙන් ගැලපූ පද . හඬ හා සංගීත මුසුව මෙම ගීතයේ අර්ථය තීව්‍ර කරයි.
ඥාතීන්ට ද ඇය ලැජ්ජාවකි. ඔවුන් ඇය තම පරම්පරාවෙන්ම බැහැර කරයි.
බමරුන්, දෙබරුන් මල කරා යයි. පසුව සමාජයේ දෝෂ දර්ෂණයට ලක්වන්නේ එවැනි මල් මිස මල් වෙත ආ පිරිස නොවෙයි. පිරිමින්ගේ පාප කඳට දෝස විඳින ලඳුනේ .. යන්න ඉතාමත් ප්‍රබල යෙදුමකි. සමාජයේ දෝෂ දර්ශනයට පාත්‍ර වනුයේ වැරදි සිදුකරන පිරිස නොව තවත් පිරිසකි. එය කෙතරම් අසාධාරණ ද යන්න මෙම ගීතයෙන් විමසෙයි.
මිනිසුන් සැඟවී වැරදි කරයි. සන්තෘප්තිය නැමැති ආලෝකය ඇය කරා ගොස් ලැබ ගනියි. නමුත් ඇයට පරිභව කරයි. එවැනි කාන්තාවන්ගේ දුක සන්තාපය, හැඟීම්, මානසික අවශ්‍යතා, උණුවෙන ළය, සංවේදීභාවය පිටතට නොපෙනෙයි. ඇය හා සහෘද වී ඇගේ සන්තාපය, ඇගේ කතාව ඇසීමට කිසිවෙකුට උනන්දුවක් ද නැත. නමුත් ඇගේ බාහිර ශරීරය දැකබලා ගැනීමට ඔවුන් ඇගේ සළු උනා දමයි. “ලැම පමණක් නොවට පෙනෙන ළය නොපෙනෙන ළඳුනේ..“ යන්නෙනි මෙම සංකීර්ණ අදහස කියාපාන්නේ.
කුහුඹුවෙකුට වරදක් නැති වැරදිකාර ළඳුන් කොතෙකුත් අප රටේ වෙසෙයි. සමාජය විසින් සියලු වැරදි ඇය වෙත පටවා ඇත.මෙම ගීතය ලංකාව වැනි ආසියාතික රටවල ගණිකාව යනුවෙන් පරිබව කරන කාන්තාව පිළිබඳ මානව හිතවාදී , සහානුකම්පිත දෘෂ්ටියකින් ලියැවුණු එදා සේම අදටත් සමාජයට පණිවිඩ රැසක් ලබා දෙන ගීතයකි .
–
තරුෂි නවංජනා ලියනාච්චි
No comments:
Post a Comment