අප නොදැක වැඩ පලේ පසුවුණාවද දුකෙන්
හිස් පෙට්ටි කඩා හැදු පැදුරු මත සැතපෙමින්
අපායක හිඳ අපව තැබුවෙ නුඹ සුරලොවින්
කිසිදාක ටයිගැටේ නොදෑ මා අප්පච්චි
විට කටින් හැමෝටම හිනා වුණ අප්පච්චි
ළඟින් යන විට නාස් ඇකිලුවත් උද්දච්චි
කුණුපිරුණු කරත්තේ එලෙව්වේ අප්පච්චි
ලෑලි ගේ ඉරි දිගේ හඳ එළිය හිඩැස්සෙන්
කළුව බිඳ අපූරුම රටා මැව් පියැස්සෙන්
කදෝපැණි තාරකා එළි ගණින දිවැස්සෙන්
අප්පච්චි නැති දොහේ රස කතා නොවැස්සෙන්
ටිකක් වැඩි වුණ දාත් මිමිණුවේ කවියක්ය
දුවේ මෙහෙ වරෙන් මං ගෙනාවේ බඩුවක්ය
සතෙක් වාගෙම හැදුණු මොකක්දෝ කොළයක්ය
සෙරෙප්පුව නැති කකුලෙ හැමදෑම කටුවක්ය
වාසිටියෙ ගිය දිනේ ඔබෙ නෙතේ හිනාවයි
සිව්වසක් දා හෙලා උගැන්නුවෙ කලාවයි
විවේකෙන් සුවෙන් ඔබ දකින දා පමාවයි
එ් දවසෙ මතුවන්නෙ මගේ මහ හිනාවයි
No comments:
Post a Comment