මැකෙන හසරැල්

ඈත මාවත නොදැක ඔබ ළඟ ඉන්න හිතු හිත මෝඩ පාටද
සිතම කනපිට ගසා ඇස් ළඟ හෙලූ සිතිවිලි පරළු වූවද
හඬක් නොඇසෙන ලෝකයක් ගැන හිතුවෙ නැති බව කියන්ඕනද
නිසල ජල කඳ විසිරුවා මා හදවිලට ගල් ගැසුවෙ මොකටද

සරාසඳ වැව්තලේ දිය හා කෝල කරනා සොඳුරු වේලේ
අනන්තය අත වනන හැඟුමන් පා කලා මා මවා සේලේ
හීනෙනුත් රෑ දුටුවා සත්තයි ඔබත් ඈ හා කරන කෝලේ
වෙන්න ඇත්නම් ඔය ගෙලේ නොම ගැලවනා ආලයේ මාලේ

ගලන කඳුලැලි තුහින සේ ඔබෙ උණුහුමට සිසිලක්ම වේ නම්
මටත් වැඩියෙන් සෙනෙහසක් ලොව කොතනකින් හෝ හිමිවෙලා නම්
මැකෙන හසරැල් පණ ලබා ඔබෙ ලවන් අතරේ ඇඳී යා නම්
නැගෙන ගිනිදැල් නොදැනුනා සේ කඳුළු පරදා සිනාසෙන්නම්
16/11/08 *Tharu*