අතරමංවුන ජීවිතේ..

අතරමංවුන ජීවිතේ..හුස්ම සොයමින් මාවතේ..
ප්‍රාණයක් සෙව්වා..
සිහින අළු ගෙන පා කළා..
සිහිනයක් නැති නිමේශය සෙව්වා..

ඔබ ඉතිරි කළ හිස් තැනක් මං පුරවන්නහැදුවා..
ඔබ තියා ගෙන අගේ කළ ඒ සෙනෙහසත් පැතුවා..
මල් උයන් වෙත සුවඳ පාරේ ඉවට වහ වැටුනා..
වෙනින් අයගෙන් ඔබම හොයපූ කාලයක් තිබුනා..

දිව ඔසුව නැති පිපාසාවට බොර දියත් පෙව්නා..
ඔබ නිසා හිරිවැටුණු හදවත පණ ගසනු දැනුනා..
අතීතය කන් බිහිරි කරමින් කෑගසනු ඇසුනා..

කියන් සොඳුරිය ඉතින් වැරදිද ජීවිතේ හෙව්වා..