Thursday, October 13, 2016


සාවිට හොරා කළු අහසම එළි වූවා


සාවිය සිතයි සඳ තුළ සිර ගෙයක් කියා
රෑ කළුවරේ සිසිලස තව හොඳයි කියා
පිම්මක් මදියි ලෝකය හරි විසල් කියා
කැලයක් මැදින් තව අහසක් ඇතැයි කියා
තරු මල් උඩින් පා තබමින් සිත් නාවා
දූවිලි පිරුණු මතකය පා කර ලූවා
වලා රොදක හැඟුමට හද දී පාවා
සාවිට හොරා කළු අහසම එළි වූවා
සඳින් පිටව මොහොතක අහසේ සරනා
සාවුන් සදිසි දරුවන් මිහිමත දකිනා
සැනකින් මාව සඳ මත සොයනා බැවිනා
උන් ගැන සිතා එදෙසට පියවර නැගුනා

No comments:

Post a Comment