නිදිකුම්බා

දුක දැනිලා නිදිකුම්බා
කටු තිබුනට වාවගන්න බෑ
හැකිලෙන්නේ හිත රිදිලා
මල් පිපුනට නවත්තන්න බෑ

මාලිගාවේ කුමාරියට මගේ හීන පූජ කලා
සඳලුතලේ දිහා බලා බිම බලන්න පුරුදුවුනා
කුසගින්නේ රැස් බලන්න එදා ඉදන් සිද්ද වුනා
රෑට හීන නොපෙනෙන්නට නොනිදා රෑ පහන් කළා

පෝර වතුර හොඳින් උරා
රෝස පඳුර උදම් වෙලා
නිදිකුම්බා උදුරා දා
ආකාසෙට විසිකෙරුවා

කල් තිබුනා දුක ගෙවෙන්න මාලිගාව බිඳුනු හින්දා
ගල් තිබුනා හිත හැදෙන්න කටු වගේම දැනුනු හින්දා
මල් තිබුනා බිම වැටෙන්න වැදුනු පාර දරුනු
හින්දා
මුල් තිබුනා දළු දාන්න ඒ පසටම වැටුනු හින්දා
16/07/26 *Tharu*